DE VERBORGEN VERSCHRIKKINGEN VAN DE PSYCHIATRIE

Deze website is gewijd aan het boek De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie. In dit in 2022 gepubliceerde boek van 448 pagina’s, misschien wel het definitieve werk over psychiatrie, worden diverse essentiële en schokkende zaken met betrekking tot de psychiatrie behandeld. Deze zijn weinig belicht of überhaupt onbekend. Eenieder die met de geestelijke gezondheidszorg te maken heeft – en zeker hulpverleners zoals (huis)artsen, psychologen, verpleegkundigen, sociaal werkers alsook psychiaters zelf – zou hiervan goed op de hoogte moeten zijn. En vanwege de verregaande impact zouden ook volksvertegenwoordigers, bewindslieden, rechters en juristen, forensische artsen, politieambtenaren, werkgevers, leerkrachten en ouders met deze gegevens bekend moeten zijn.

De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie is een exposé over de psychiatrie. Dit naslagwerk laat zien hoe willekeurige diagnoses worden gebruikt om ongewenst gedrag te medicaliseren. Met de laatste term wordt het proces bedoeld om normale verschijnselen van het menselijke bestaan als medische problemen of stoornissen te zien. ADHD wordt hierbij als voorbeeld gebruikt. Het diagnosticeren van dit kindergedrag laat goed zien hoe ouders en leerkrachten ertoe gebracht worden om te geloven dat harddrugs zoals methylfenidaat het kind zouden helpen, terwijl zij grote risico’s met zich brengen. Het boek geeft niet alleen aan waar de schoen wringt, maar draagt ook oplossingen aan voor drukke kinderen, hun ouders en leerkrachten. En deze oplossingen gelden niet alleen voor kinderen of volwassenen met ADHD, maar zijn ook interessant voor hen die mensen met enige andere psychische problematiek willen helpen.

De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie gaat echter veel verder. Het gevolgde patroon van het medicaliseren, diagnosticeren en drogeren of anderszins behandelen is bij elke psychische problematiek soortgelijk. De in dit boek goed gedocumenteerde en soms stuitende feiten zetten de geneeskunst en de psychiatrie, hun alliantie met de farmaceutische industrie en de wetenschappelijke onderbouwing van psychiatrische diagnoses en de potentieel zeer gevaarlijke psychiatrische behandelingen in een nieuw daglicht. Deze feiten laten zien dat de verborgen verschrikkingen van de psychiatrie ook u, beroepsmatig of privé, sneller kunnen raken dan u wellicht denkt.

De wetenschappelijke onderbouwing van gangbare medische behandelingen rammelt enorm. Maar heel weinig interventies (behandelingen) hebben een harde en onweerlegbare onderbouwing. Van slechts 11% bestaat er eenduidig en sluitend wetenschappelijk bewijs voor hun werkzaamheid (zie het boek Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid van C.F. van der Horst).

Bij psychiatrische behandelingen is het nog droever gesteld. Wist u dat hun effectiviteit en veiligheid nooit aangetoond zijn? Niemand is in staat geweest om de psychiatrische diagnoses en praktijken, of het nu gaat om psychotherapie, het gebruik van psychofarmaca of elektroshocks, met harde en onweerlegbare bewijzen te onderbouwen. Enige wetenschappelijke validatie ontbreekt. Dat blijkt dan ook uit de resultaten in de praktijk. De gegevens en statistieken in De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie laten maar al te duidelijk zien wat de gevolgen zijn van psychiatrische diagnoses en behandelingen voor kinderen en volwassenen, gezinnen, het bedrijfsleven (het gaat tenslotte vaak om werknemers), de maatschappij en de rijksbegroting.

Terwijl in de meeste landen, zoals Frankrijk, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, de International Classification of Diseases (ICD) de officiële classificatie is, gebruiken psychiaters wereldwijd ook de DSM als richtlijn. De DSM, afkomstig uit de VS, is het diagnostische boek van de psychiatrie en heeft grote invloed gehad op de ICD. Het mist echter een harde onderbouwing. Wist u dat geen van de (vele) beschreven diagnoses in de DSM een onweerlegbare wetenschappelijke onderbouwing heeft? Bijna zonder uitzondering berusten ze op aannames en willekeur en de subjectieve interpretatie van de psychiater.

De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie beschrijft in detail hoe dit diagnoseboek zich ontwikkeld heeft. U zult versteld staan wat er gebeurd is bij de ontwikkeling van DSM-III (1980). Het ging hier om een ware Putsch die psychiatrie voor altijd veranderde. Als de consequenties niet zo verschrikkelijk zouden zijn, zou het een kolderiek verhaal kunnen zijn in de geest van het sprookje van Hans Christian Andersen over de kleren van de keizer. Net zoals in het sprookje gaat het over het met autoriteit manipuleren van het denken van mensen, waarbij niemand ook maar iets in twijfel durft te trekken.

Het gebruik van de DSM heeft niet alleen gevolgen voor zorgverleners zoals psychiaters, artsen en psychologen, maar zeker ook voor patiënten. En omdat ook kinderen steeds vaker een psychiatrisch label uit de DSM opgeplakt krijgen, worden ook ouders en leraren erdoor misleid.

De gestelde diagnoses geven niet alleen een stigma waar moeilijk vanaf te komen is, maar ze zorgen er ook voor dat volwassenen en kinderen worden blootgesteld aan de potentieel zeer gevaarlijke psychiatrische behandelingen. En door het model van de psychiatrie zijn deze vaak levenslang.

Wat u in De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie tegenkomt over mensenrechten doet u ongetwijfeld versteld staan. Praktijken zoals de diverse shocktherapieën en hersenoperaties (lobotomieën) doen uw maag waarschijnlijk omdraaien. Als u een heel sterke maag hebt, ziet u hier zo’n operatie in uitvoering (absoluut niet voor kinderen). De psychiatrie als beroep wordt al sinds haar ontstaan gekenmerkt door een gebrek aan integriteit en mensenrechtenschendingen. De opsomming van misstanden waarbij soms nietsvermoedende proefpersonen (waaronder kinderen) betrokken waren, is uitvoerig en schokkend. En ze vonden niet alleen daar plaats waar je ze zou kunnen verwachten, zoals  in Nazi-Duitsland, de oude Sovjet-Unie of Zuid-Afrika, maar ook ook in de VS en Europa. Zo beschreef een rapport van de Verenigde Naties in 2013 ernstige mensenrechtenschendingen binnen de psychiatrie.

In de vijftiger jaren van de vorige eeuw is de psychiatrie een alliantie aangegaan met de farmaceutische industrie. De introductie van zekere antidepressiva in de tachtiger jaren, de zogenaamde selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI’s), intensiveerde deze samenwerking. Er is ruime documentatie dat de farmaceutische industrie stelselmatig liegt en bedriegt en winst boven mensen stelt. Ze deinst er niet voor terug om ‘wetenschappelijke’ studies te vervalsen. Medicijnen worden daardoor veiliger en effectiever voorgesteld dan ze in werkelijkheid zijn.

Gelukkig zijn er ook goede psychiaters die zich verzetten tegen het ‘vanzelfsprekende’ en lukraak voorschrijven van psychofarmaca (antidepressiva, antipsychotica, anxiolytica en slaapmiddelen) en het schenden van mensenrechten. Ze vormen echter een zeer kleine groep en vechten tegen een overweldigende meerderheid van psychiaters die aan de hand van de gemanipuleerde onderzoeken van de farmaceutische industrie onwerkzame en potentieel zeer gevaarlijke medicatie voorschrijft en/of elektroshocks toedient. Zij verdienen steun, want het is niet terecht hen onder dezelfde noemer te scharen als hun vakbroeders die wel schadelijke procedures en/of medicatie gebruiken als ‘therapie’.

De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie (2022) is het tweede boek van C.F. van der Horst. Zijn eerste boek, Dodelijke leugens. Artsen en patiënten misleid (2014), bleek zijn tijd ver vooruit, want dat exposé beschreef de blauwdruk voor het beïnvloeden van het overheidsbeleid tijdens de coronacrisis. Van der Horst, een gewezen fysiotherapeut, staat bekend om zijn zorgvuldige onderzoek; de aangeboden informatie in De verborgen verschrikkingen van de psychiatrie is met meer dan 900 referenties goed verifieerbaar. Vanwege hun historische betekenis en grondige onderbouwing zijn beide boeken een naslagwerk. Na een jarenlang verblijf in de Verenigde Staten van Amerika komt C.F. van der Horst af en toe voor onder meer voordrachten naar Nederland. Aanwezigen bij deze lezingen beschrijven ze veelal als ‘boeiend’ en ‘inspirerend’. Het is daarom ook niet verbazingwekkend dat lezers zijn boeken dikwijls het predikaat ‘eye-opener’ geven.